16 Martta içerde çocuklarımız geleceklerini kodlarken, dışarıda da endişeli bir bekleyiş vardı…
Dudaklardan dualar dökülerek, çocuklarıyla birlikte sınava girer gibiydi veliler… Ben de aynıydım…
Çocuklarımızın hayatını sınavlarla donattılar…
Neredeyse bebeklik evresinde sınanmaya başladılar…
Sınavmatik olup çıktı bebelerimiz…
Hayatlarındaki ilk kendi geleceklerini kendilerinin belirleyecek oldukları Yükseköğretime Geçiş Sınavı (YGS) için savaşlarını verdiler… Geleceklerimiz, canlarımız, varlıklarımızın hayat sınavı…
Her sınav nerdeyse bir meydan muharebesi…
Çocuklar savaşa hazırdılar…
Amaaa endişeleri de had safhadaydı… Velilerinde…
Acaba sınav adil olarak geçiş yapabilecekler miydi?
Sorular birilerine verilmiş miydi?
Cevaplar birilerine postalanmış mıydı?
Acaba okurken optikler özel okumalar yapacak mıydı?
Helâ ihtiyacım olursa diyen gençlerin sayısı azımsanmayacak kadar çoktu…
Nasıl bir sistem çocukların en doğal ihtiyaçlarını karşılamaya izin vermez anlaşılır cinsten değil…
Bu durumun bir an önce çözüme kavuşturulması gerekmektedir… Bir çişe bir hayat heba oluyor…
Acaba, acaba, acaba...
Bütün bunların yanı sıra hayata da sınavla gelen çocuklarımız, hayatları sınavlarla doldurulurken ne çocuk, ne genç, nerde ergenliklerini bilebiliyorlar…
Sınav, sınav, sınav...
Hayattan uzak, toplumdan kopuk, kendileri ile küs insanlar olup çıkıyorlar... Gelelim Üniversiteye giriş sınavlarına sadece öğrenciler girmiyor…
Hem öğrencilere, hem de aile fertleri için tam bir heyecan ve savaş alanı olup çıkıyor... Çocuklarımız günler öncesinden pelte oluyor, hastanelere düşüyor, yemekten içmekten kesilip, midelerine bıçaklar saplanıp, karınlarına ağrılar giriyor…
Tam bir ruhsal yıkım yaşıyorlar… Pisikologların (izninizle) yetmediği yerde pisikiyatri uzmanları devreye giriyor...
Çocuklarınız sınavlara girdikçe, sağlıklarından da bir ödün veriyor…
Buna bir çözüm bulunmalı, sağlıksız birey sağlıksız toplum olup çıkacağız… Oluyoruz da…
Velilerin derdi ise çok yönlü…
Bir dahaki seneye neler olur? Maddi olarak nasıl işin içinden çıkarım… Çocuğum sınavdan nasıl çıkacak gibi kaygılara dualar eşlik etti… Daha birçok sorular cevapsız kaldı ailelerin beyninde…
***
Bizim çocuklarımız hayatlarının heyecanlarını yaşarken Suriye’den gelenler sınavsız üniversitelerimize nasıl yerleşiyorlar merak ediyorum?
Bazı yörelerimizde ise sınavlarda yardımcı olanların olduğu söylentileri oluyor... Bu sınavlar neden ve kimin için yapılıyor diye de düşünmeden geçemiyorum...
Haziranda diğer sınavlar var yerleştirme sınavları...
Kaç heyecan yaşayıp, nice sıkıntılara katlanacak çocuklarımız... Analar nasıl ter dökecekler... Babalar nasıl endişe ile bekleyecekler… Sınava sadece çocuklarımız sınanmıyor, ailelerde her çocukla her sınavda hayatlarından sınav veriyorlar... Deneniyorlar…
Önümüzdeki sınavlarda çocukların helâ sorununun mutlaka çözülmesi gerekiyor… Lütfen Yetkililer kendinizi çocukların yerine koyarak düşünür müsünüz?
Haydi, çocuklar çalışmaya devam... Yolunuz açık, şansınız bol olsun...
