Rabbim hayatı bize hediye ettiyse, bu ömrün içini doldurmakta bize düşüyor...
Hayatı anlamlandırmak, güzel kılmakta aslında elimizde...
En güzeli hayata güzel yerden bağlanmak... Bağda DOSTLUKTUR…
Bu öyle bir kelimedir ki, bazen ömrümüzün anlamı olabiliyor...
Hayata sıkı sıkıya tutunup, yaşam sevincimiz olabiliyor...
Yaşadığımız her olay dostluğa katkı sağlıyor...
Dosta ve dostluğa değer biçmek, şekil vermek mümkün değil… Zaman içerisinde yerini kendi buluveriyor..
Dostunu ayırt edip, yolda yürüyeceği insanları yanına alıp hadi devam diyebiliyoruz...
Öyle bir şey ki dostluk kelimelere bile dökülemiyor...
Bazen bir gülümseme, en kaşlarının çatık anında yüzümüzü aydınlatıveriyor...
Bir telefon bütün umutsuzluklarımızı gideriveriyor...
Bize uzanan bir el kederlerimizi alıveriyor...
Neşende bir gülümseme kahkahalarımıza dönüşüveriyor...
En kötü anımızda sırtımıza dokunan bir el iyi hissetmemizi sağlayabiliyor...
Mutluluklarımız dostlarımızla kat be kat büyüyor...
Bazen bir omuz bütün yorgunluklarımızı alıveriyor...
Zamana ve mekâna sığmıyor, her an özleniyor, her an aranıyor…
Öyle bir olgu ki ipek gömlek gibi sarıp sarmalıyor...
Kim olduğu, kariyeri, giydiği, yediği hiç önem arz etmiyor...
Bazen anan-baban, bazen evladın, bazen kardeşinde dostun olabiliyor...
Bazen de dedemiz, dayımız,
Birde can dostlarımız vardır, her sevincimizi paylaştığımız, gözyaşlarımızı hiç çekinmeden dökebildiğimiz, aklımızdan geçeni bile paylaştığımız can dostlarımız...
İyi ki hayatımızda böyle insanlar var...
Hayat dostluk bağı ile bağlandığımız insanlarla değerli ve de güzel…
Hayatın her yönünü dostlarla paylaşmak güzel…
Benim dostum var diyebilen insanların sayısı azaldığı toplumumuz da, iyi ki varsın diyebilmek nadir hale geldi...
Bu konuda ben çooookkk SANŞLI BİR İNSANIM...
İYİKİ VARSINIZ DOSTLARIM...
Yanımda olduğunuz için çok mutluyum...
Binlerce teşekkürler... Her birinize ayrı, ayrı...:)
