Kendimi sezon başında henüz formunu tam bulamamış sporculara benzetiyorum. Demek ki, kolaylıkla yazı yazmak da çalışma ve süreklilik gerektiriyor diye düşünüyorum.
Doğrusu uzun bir aradan sonra gelen bu ilk yazıda gezi izlenimlerinden, tatil anılarından söz etmek isterdim sizlere. Eğer öyle olsaydı, belki de, cıvıltılı sözcükleri bulmakta zorlanmaz, parmaklarım klavyede kuşlar gibi uçuşurdu. Fakat öyle bir yaz geçirdik ki, insanın bu konulardan söz etmeye dili varmıyor.
Şiddetini artıran terör, her gün onlarca can kaybı
Hükümetin, daha doğrusu Erdoğan-Davutoğlu ikilisinin ülkeyi bataklığa sürükleme tehlikesini içeren Suriye politikası
Hatta daha genel bir ifadeyle, komşularla sıfır sorun ilkesiyle çıkılan dış politika yolunda, komşularla yüzde yüz sorun noktasına gelinmiş olması
Kamu vicdanını tatmin etmeyen Balyoz cezaları
Başbakan Erdoğan'ın, Yargıya gerekenleri söyledik, gereğini yapıyor sözlerinin de kanıtladığı gibi artık yargının bağımsız olduğundan söz edilememesi
Kuvvetler ayrılığı ilkesinin görünürde kalması
4 4 4 eğitim reformu ile toplumun geleceğinin karanlığa sürüklenmesi tehlikesi
Toplumda tutuculuğun yaygınlaşması, artık her konuda referans olarak dine başvurulması
Ve daha pek çok şey
Evet, bütün bunlar ve daha fazlası, geride bıraktığımız yazın iç karartan, acı veren, insanı endişeye sürükleyen gündemini oluşturdu.
İşte uzun bir aranın ardından yazı yazmak üzere oturduğumda üzerimde hissettiğim tutuklukta bütün bunların da etkisi vardır diye düşünüyorum.
Fakat kendimi iyice yokladığımda tutukluğumun önemli ve belki de asıl nedeninin farkına varıyorum. O neden, Yeni Doğuş'un kurucu patronu Mehmet Geçim'in artık aramızda olmayışı.
Onunla ilk kez nerede, nasıl tanıştım hatırlamıyorum. İlişkimiz uzun yıllar, bence bir bürokrat ile bir gazeteci arasında olması gerektiği gibi, saygılı, fakat aynı zamanda mesafeli bir ilişkiydi.
Onunla asıl yakınlaşmam, emekliye ayrılıp yeniden Tarsus'a yerleşmemi izleyen aylarda ortak bir dostumuzun ısrarları sonucunda gazetede yazmaya başladıktan sonra oldu. İşte o zaman onun, mesleğine nasıl bir tutkuyla bağlı olduğuna tanık oldum. Dostluğunun ne kadar sağlam olduğunu gördüm.
Mesleğine olduğu kadar yaşama da bağlıydı. Son yıllarda birbirinden önemli sağlık sorunlarıyla uğraşıyordu. Onun, bu sorunların üstesinden gelme çabasını hayranlıkla ve saygıyla izliyor, takdir ediyordum. Ta ki son rahatsızlığına kadar
Mehmet Geçim'e Tanrıdan rahmet, ailesine, yakınlarına, sevenlerine sabır ve başsağlığı diliyorum.
Şimdi, babasının ardından bayrağı devralan Emre Geçim'e düşen, Yeni Doğuş bayrağını, bağımsız, tarafsız, ciddi, tutarlı bir çizgide daha ileri menzillere taşımak ve daha yükseklere dikmektir.
Ekibiyle birlikte bunu başaracağına inanıyorum.
